از دور ندا داد برادر برده اند سر و دست و تنم را

بستند به ناحق ره حق را کشتند گلوی نفسم را

دستی که بدادی به خدایت دستان خدا بود بریدند

آن دست ببرد سر هر را خشکاند همه کار و کسم را

بی دست به دیدار خدا شو خود مست دیدار خدا شو

سیراب شوی از بر معبود من نیز شکستم قفسم را

هرآنچه که دلبستگیم بود از بند دل و جان برادر

دادم به رهش جانمو حتی فرزند صغیر نو رسم را

من تا چه خواهم که نیرزد تاجی که پر از نخوت و رنگ است ر

من در پی حق آمده بودم بر تیغ کشانم هوسم را

گر باز بیایم به زمانت گر باز کشانند به تیغم

تقدیم کنم جان و سرم را تعظیم کنم دادرسم را

لبخند نیامد به لبانم از فتنه ی گردن به جرس ها

رو ترش کنم اهل هوس را عباس بداند هوسم را

بخند نیامد به لبانم از فتنه ی گردن به جرس ها

رو ترش کنم اهل هوس را عباس بداند هوسم را

آهنگ محسن چاوشی حسین