من خودم یه کاروان حسرتو آهم یکی از نرفته های چشم به راهم

دله کنعانی و آواره ای دارم یه فرات اشکه تو عمقه هر نگاهم

سکوته بیابونا رو دوست دارم که فقط گریه کنم به اشتیاقت

آرزوی هق هقه شبامه یکبار زندگی کنم تو خلوته رواقت
زندگی کنم تو خلوته رواقت

من از قافله جا مونده کجا گریه کنم چی میشد میونه این پیاده ها گریه کنم
تو مسیر تو پا برهنه شم بلکه اینجوری آروم بشم

منه از قافله جا مونده کجا گریه کنم چی میشد میونه این پیاده ها گریه کنم

خب منم میخوام یه سفر بیام خدمته شما آرام بشم

به خدا هیشکی به هیشکی نیست تو دنیا منمو یه دل که تقدیمه نگارم

همه دورامو زدم رسیدم اینجا فهمیدم فقط همین یه راهو دارم

جالبه هر کی با هر دینی که باشه دل به دریا زده و تو این مسیره

مریضه غیر مسلمونم میارن که شفاشو از همین تربت بگیره
که شفاشو از همین تربت بگیره

من از قافله جا مونده کجا گریه کنم چی میشد میونه این پیاده ها گریه کنم
تو مسیر تو پا برهنه شم بلکه اینجوری آروم بشم

منه از قافله جا مونده کجا گریه کنم چی میشد میونه این پیاده ها گریه کنم

خب منم میخوام یه سفر بیام خدمته شما آرام بشم

آهنگ رضا صادقی پیاده ها