آسمون رنگ غربت گرفته
کوفه دریای درد و الم شد
سهم دل های عاشق از امشب
کوله باری ز اندوه و غم شد
طاق عرش الهی فرو ریخت
قامت دین از این غصه خم شد
دیده فاطمه توی جنت
از برای علی غرق نم شد
مسجد کوفه در خون نشسته
فرق حیدر ز کینه شکسته
گوییا پادشاه دو عالم
بار رفتن از این شهر بسته
تیغ کین تا به فرقش اثر کرد
عالمی خاک غم روی سر کرد
بشکند دست آن ظالمی که