قصه ی بودن من قصه ی تکراری بود شب و روزم مث آسمون رگباری بود

من واسه خودم که زندگی نکردم هیچ وقت زندگی کردن من همیشه اجباری بود

بغضی تو سینمه که بشکنه دریا میشم این روزا بدجوری دارم تک و تنها میشم

کاری با این دل بیچاره ی من کردن که دارم افسرده ترین آدم دنیا میشم

زندگی کردم و هیچ چیزی نفهمیدم نفهمیدم حیف

خیلی وقته دیگه از ریشه نخدیدم نخدیدم حیف

خیلی وقته دیگه از هیچ کسی تو این دنیا

حرفای قشنگ عاشقانه قشنگ عاشقانه حرفای قشنگ عاشقانه نشنیدم حیف

خسته ام از اینکه یه عمر با همه چی سر کردم کاش به دنیای بچگی برگردم

روزایی که این دل دیوونه خوش باور بود روزایی که غم بود اما زندگی بهتر بود

زندگی کردم و هیچ چیزی نفهمیدم نفهمیدم حیف

خیلی وقته دیگه از ریشه نخدیدم نخدیدم حیف

خیلی وقته دیگه از هیچ کسی تو این دنیا

حرفای قشنگ عاشقانه قشنگ عاشقانه حرفای قشنگ عاشقانه نشنیدم حیف

آهنگ بابک جهانبخش حیف